Monday, April 22, 2013

Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο;)

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, αφήνω για λίγο τις νηστίσιμες συνταγές και θα βάλω μερικές συνταγές-προτάσεις για το πασχαλιάτικο τραπέζι.

Μερικές συνταγές, είναι γραφτό τους να φυλάσσονται για χρόνια στα συρτάρια πριν δουν το φως της δημοσιότητας. Κι αυτό, επειδή πίσω τους κρύβεται μια ιστορία που δεν έχω χρόνο να γράψω, ή που όταν έχω χρόνο να τη γράψω, το υλικό του φαγητού δεν είναι πια της εποχής. Έτσι κι αυτή εδώ. Περίμενε υπομονετικά 2 ολόκληρα χρόνια να βγει στον αέρα, διότι έχει μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί! Όποιος βαριέται να διαβάσει την ιστορία μπλα μπλα μπλα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή!



Για τον Κωνσταντίνο σας έλεγα  πρόσφατα σας έλεγα πρόσφατα όταν σας είπα για τη ζωγραφική του. Και όπως σας έχω ξαναπεί, όταν πιάνουμε την κουβέντα στο τηλέφωνο, ξεχνάμε να σταματήσουμε. Ο Κωνσταντίνος δε, πάντα θαυμάζει, το πώς είναι δυνατόν να μιλάω και παράλληλα να φτιάχνω φαγητό, κέικ ή ό,τι φτιάχνω εκείνη την ώρα τεσπα! Βέβαια, το να μπορεί κάποιος (κάποια κανονικά πρέπει να πω) να κάνει πάνω από 2 δουλειές ταυτόχρονα, είναι αποδεδειγμένο επιστημονικώς ένα πλεονέκτημα που έχουν οι γυναίκες και μόνο και σπανιότατα οι άντρες! Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ό,τι ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ συμβαίνουν και μερικά ατυχήματα όπως ένα που είχα περιγράψει στο παρελθόν καθώς έφτιαχνα μια τάρτα με μούρα.  Βρε τώρα που το σκέφτομαι, μήπως φταίει το γεγονός ότι φτιάχνω ΤΑΡΤΑ την ώρα που μιλάω στο τηλέφωνο; Μήπως να το γυρίσω σε κάποια άλλη συνταγή; Ναι, αυτό θα φταίει. Πάει και τελείωσε!

Τι έλεγα; Α ναι! Μιλούσα λοιπόν στο τηλέφωνο, ενώ έφτιαχνα μια τάρτα με κατίκι Δομοκού και πράσο (έτσι νόμιζα τουλάχιστον) γιατί η αθεόφοβη είχα τραπέζι και μάλιστα το ίδιο βράδυ. Κι όχι μόνο είχα τραπέζι, αλλά τα 2 στα 3 ζευγάρια που είχα καλέσει, δεν είχαν ξαναφάει σπίτι μου… Κι όπως συνηθίζω σε κάθε τραπέζι, φτιάχνω πάντα κάτι καινούριο. Έτσι για να δουλεύει η αδρεναλίνη και να υπάρχει σασπένς! Εκείνη τη φορά, είχα φανταστεί μια τάρτα με πράσο και κατίκι και ήθελα να την πραγματοποιήσω! Καθώς μιλούσαμε και αναλύαμε από πίνακες ζωγραφικής μέχρι φωτογραφία και από συνταγές μέχρι πωλήσεις βιβλίων και πινάκων, εγώ συνέχιζα ακάθεκτη να φτιάχνω την τάρτα. Το αυτί μου είχε γίνει τούμπανο και κατακόκκινο από την προσπάθεια να μην μου πέσει για να μιλάω και να φτιάχνω παράλληλα. Περήφανη που συνέχιζα το θεάρεστο έργο μου, είχα πλέον φτάσει στο σημείο να συναρμολογώ την τάρτα. Είχα ήδη ψήσει τη βάση, είχα σωτάρει τα πράσα, είχα αναμίξει τα υλικά με το κατίκι και πλέον τα συναρμολογούσα.

Βάζω το κατίκι στην τάρτα και την βάζω στο φούρνο να ολοκληρωθεί, ήσυχη πλέον ότι τέλειωσε κι αυτό. Περιμένω να ψηθεί, ψήνεται, τη βγάζω από το φούρνο, τη θαυμάζω  και πάνω εκεί με ρωτάει ο Κωνσταντίνος τι φτιάχνω. Και απαντώ ενώ ταυτόχρονα η ματιά μου πέφτει όλως τυχαίως πάνω στον πάγκο σε ένα πιάτο: Τάρτα με κατίκι και πρΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!! ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! ΤΑ ΠΡΑΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΡΑΣΑ ΚΑΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!! φώναξα έντρομη κοιτώντας έκπληκτη τα πράσα που είχα ξεχάσει να βάλω!!!

Η ταρτούλα ΑΝΕΥ πράσων

Ωωωωωωω Θεοί της κουζίνας!!!! ΤΩΡΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τώρα;;;;;;;; Τι κάνουμε τώρα που δεν έχω ΟΥΤΕ άλλα πράσα, ΟΥΤΕ άλλο κατίκι; Ω συφορά μου! Αφού τα άκουσε ο Κωνσταντίνος ότι με μάτιασε που μπορώ και φτιάχνω φαγητά ενώ μιλάμε και γελούσε ο ξεδιάντροπος, έκλεισα κακήν κακώς για να δω τι θα κάνω. Αρχικά σκέφτηκα να κάνω πλακίτσα και να πω ότι η τάρτα ΕΙΧΕ πράσα και απλά δεν το κατάλαβαν. Μετά σοβαρεύτηκα! Μια και δυο, έφυγα για να πάρω εκ νέου υλικά για να φτιάξω ξανά την τάρτα από την αρχή. ΧΩΡΙΣ τηλέφωνο αυτή τη φορά, για να μην έχουμε τίποτα ατυχήματα πάλι! Το αστείο στην ιστορία, είναι ότι στην παρέα υπήρχαν κάνα δυο, που δεν τους άρεσε το πράσο και τίμησαν την τάρτα με πράσο και κατίκι-χωρίς πράσο, παρά αυτή που έφτιαξα μετά.

Η τάρτα, και στις 2 βερσιόν, ήταν κάτι παραπάνω από νόστιμη και την έχω φτιάξει από τότε αρκετές φορές. Ναι. ΜΕ πράσο και δεν θέλω ειρωνιούλες ε;


Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο)
Υλικά για την τάρτα
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
140 γρ. βούτυρο συν λίγο για την ταρτιέρα
1 κρόκο αυγού
5 κ. σ. παγωμένο νερό
για τη γέμιση
5 πράσα
3-4 κ. σ. ελαιόλαδο
½ κιλό κατίκι Δομοκού
2 αυγά
λίγο άνηθο φρέσκο ή ξηρό



Εκτέλεση
Μέσα σε μπωλάκι ή πιατάκι, χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά (μπλιαχ).
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο (συνήθως το παίρνει όλο). Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα ή και παραπάνω αν μπορούμε.

Φτιάχνουμε τη γέμιση.
Καθαρίζουμε τα πράσα, κρατώντας όσο πράσινο τρυφερό μέρος έχουν, τα πλένουμε και τα κόβουμε σε λεπτές ροδέλες.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και προσθέτουμε τα πράσα.
Τα γυρίζουμε στο λάδι, σε μέτρια φωτιά, για 10 λεπτά να μαλακώσουν.
Τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν λίγο.

Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το κατίκι.
Προσθέτουμε τα αυγά και τον άνηθο και ανακατεύουμε πολύ καλά με πηρούνι να ενοποιηθεί το μίγμα.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς.
Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα.
Πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη ή τη βάζουμε στην ταρτιέρα με το χέρι μας, φροντίζοντας η ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα. Αν την ανοίγουμε με πλάστη, την ανοίγουμε σε μεγαλύτερο μέγεθος από την ταρτιέρα, για να καλύψει τα τοιχώματα.
Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα.
Την τρυπάμε σε πολλές μεριές με πηρούνι και την ψήνουμε για 15 λεπτά στους 190 βαθμούς.
Μετά τα 15 λεπτά, τη βγάζουμε από το φούρνο, απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια της τάρτας μερικές κουταλιές από το μίγμα με το κατίκι (βοηθάει για να μην χωρίζουν τα πράσα από τη βάση), προσθέτουμε τα πράσα πάνω από τη ζύμη και το υπλολοιπο κατίκι πάνω από τα πράσα, να τα καλύψουν καλά.


Ψήνουμε για άλλα 15 λεπτά μέχρι να κιτρινίσει ελαφρώς το τυρί.

 
Αν ο φούρνος σας είναι δυνατός από κάτω, γυρίστε τον στις πάνω αντιστάσεις. Αν έχετε φούρνο με αέρα, ψήστε τη σε αέρα και δεν θα έχετε πρόβλημα.
Η τάρτα είναι εξίσου ωραία χωρίς πράσα, μόνο με το κατίκι ;-)

36 comments:

  1. Χαχαχαχαχα!! έλα που την πάτησα κι εγώ σήμερα με τα πράσα που ξέχασα να πάρω και δεν έβαλα στην συνταγή μου!!αντ'αυτού έβαλα σέλινο, αλλά καμία σχέση, μάλλον πρέπει να την ξαναφτιάξω!!
    Πάντως φαίνεται νοστιμότατη και με πράσο και χωρίς πράσο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχα! Δεν είμαι μόνη τουλάχιστον!

      Delete
  2. Και τι έγινε; Μια χαρά θα ήτανε και χωρίς πράσο και με πράσο, με τόσα νόστιμα υλικά! Και φυσικά δε χρειάζεται να πω πόσες φορές το έχουμε πάθει όλοι μας!!!
    Καλή εβδομάδα Κικίτσα:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μωρέ μια χαρά ήτανε, δε λέω! χαχα!

      Delete
  3. Είσαι απίστευτη!! Και οι δυο εκδοχές μου αρέσουν όμως!!
    Καλή εβδομάδα

    ReplyDelete
  4. χχεχε φοβερός τίτλος. Την έχω πατήσει κι εγώ έτσι! Εγώ που δεν νηστεύω μπορεί να την δοκιμάσω και νωρίτερα. Αυτή με το πράσο!! :)
    Φιλιά! Καλή εβδομάδα!!

    ReplyDelete
  5. τελειααααααα!!! και η βαση ΜΟΝΑΔΙΚΗ!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!!!

    ReplyDelete
  6. Πω πω πω, ε ναι ετσι πρέπει να ξεκινα μια καλη εβδόμαδα με την απίστευη αυτη λιχουδιά!

    ReplyDelete
  7. Deli,αυτή τη νοστιμότατη ταρτούλα θέλω να την φτιάξω αυτή την εβδομάδα-δε νηστεύουμε ακόμη.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  8. Τελεια Η ιστορια με Κωνσταντινο!!Ακομη τελειοτερη φαινεται η ταρτα!Θα την κανω για την Κυριακη!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς τηνε! Περιμένω εντυπώσεις!

      Delete
  9. Μα, είναι γνωστό ότι στην τέχνη έχουν δημιουργηθεί αριστουργήματα εντελώς τυχαία!

    Και στην Μικρή Κουζίνα που είναι κατά βάθος και κατά πλάτος ένα εικαστικό blog, δεν θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν και έργα που φιλοτεχνήθηκαν με βάση μιά τυχαία πινελιά, ένα λάθος χρώμα που όμως αυτό έδωσε πνοή στο έργο δημιουργώντας ένα γευστικό ποίημα!

    Αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος που ήμουν η αφορμή γιά ένα αριστούργημα της contemporary art σαν αυτήν την "Τάρτα με κατίκι Δομοκού και πράσο -χωρίς πράσο"!

    Και τί τίτλος!!
    Και πόσο μεγάλη σημασία έχει στην τέχνη ο τίτλος!!


    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτά τα σχόλιά σου! Σκέτο μυθιστόρημα! χαχα! Μερσίιιιιιιι!

      Delete
  10. Απολαυστική ανάρτηση μια απολαυστικής τάρτας...........έχω κάνει καρυδόπιτα χωρίς καρύδια μια φορά!!!!!!!!!!αχαχαχαχχαα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχαχαχα! Τώρα που το λες, κάτι ανάλογο έχω κάνει κι εγώ! Πρέπει να θυμηθώ τι!

      Delete
  11. Χαχαχα! Και ποια δεν την έχει πατήσει! Μόνο όποια δεν μαγειρεύει δεν ξεχνά κάποιο υλικό, που απαραιτήτως πρέπει να βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια της, για να γίνουν τα νεύρα της κουρέλι...
    Όμως το ταλέντο σου να τα γράφεις έτσι, με ξεπερνά!

    Η τάρτα πράσου (με ή χωρίς πράσο) είναι από τις πιο αγαπημένες μου! Και μάλιστα με κατίκι που είναι τόσο νόστιμο!!!!!

    Φιλάκια

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χεχε! Α γεια σου!
      Ευχαριστώωω!

      Delete
  12. Το δικό μου κομμάτι το θέλω με πράσσο (αγαπημένο μου)!!
    Φιλιά Κικίτσα, καλή βδομάδα!

    ReplyDelete
  13. Αυτά παθαίνης όταν μαγειρεύης καί μιλάς συγχρόνως καί στό τηλέφωνο Κική!!Μιά φορά έκαψα τό ψωμί πού έψηνα!!!Ωραία συνταγή!!Εχω κόλλημα μέ τίς τάρτες!!Θά τήν προτιμήσω μέ τό πράσσο!!Καλή εβδομάδα!!Φιλάκια!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εμ, αυτά παθαίνεις!
      Καλά, το κάψιμο έχει συμβεί ουκ ολίγες! χαχα! Καλά, όχι κάψιμο, αλλά χρωματάκι έστω!

      Delete
  14. Ο συνδυασμός κατίκι με πράσο είναι φανταστικός!
    Πόσο γέλασα με την ιστορία σου, νομίζω ότι είναι κάτι που οι περισσότερες από εμάς έχουμε πάθει!
    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λατρεύω το κατίκι γενικώς! :-)

      Delete
  15. α, ρε Κικόν!!! Την τάρτα με τα μούρα τη θυμάμαι, οπως και τον εαυτό μου να τραβάει τα μαλλιά του διαβάζοντας....
    Αφού πουλάκι μου δεν το χεις με το θέμα : "τηλέφωνο-τάρτα" τι τα θες; ααχαχαχχ...κλαίω από το γέλιο !!! Φιλιά και καλή εβδομάδα!

    *Ο συνδυασμός πράσο-κατίκι είναι τέλειος!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχα! Γιατί καλέ; Μια χαρά το 'χω με την τάρτα-τηλέφωνο! (λέμε τώρα)! Κοίτα ωραία αποτελέσματα που είχε! Δύο σε ένα! ;-)

      Delete
  16. Χαχα Κική μου!!!Και οι δυο εκδοχές είναι τέλειες αλλά το δικό μου κομμάτι θέλω να έχει πράσο!!!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  17. Καλά, η ιστορία σου είναι κλασικό φαινόμενο! Μια φορά έφτιαχνα κέικ με ελαιόλαδο και ξέχασα να βάλω το λάδι...
    Πάντως, η τάρτα φαίνεται υπέροχη και στις δύο εκδοχές! Βέβαια, λόγω ιδιαίτερης αγάπης προς το πράσο, θα προτιμήσω την εκδοχή που έγινε χωρίς ακουστικό τηλεφώνου ανά χείρας... ;-)
    Φιλάκια πολλά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχαχα! Καλή κι εσύ βλέπω!
      Κι εγώ, κι εγώ με πράσο!
      Φιλιά!

      Delete
  18. Έίδες, τελικά από κάτι τέτοια λάθη βγαίνουν και καλά αποτελέσματα (εγώ την τρώω και στις δύο εκδοχές δεν έχω τέτοια προβλήματα). Καιρό τώρα αναρωτιόμουν αν ψήνεται το κατίτι, γιατί μόνο ωμό το τρώω και να που μου έλυσες την απορία.
    Πάντως μεγάλο ρίσκο οι νέες συνταγές σε τραπέζι,κάπου διάβαζα ότι δνε ειναι καλή ιδεά να κάνουμε πειράματα εις βάρος καλεσμένων (και έγω νέες συνταγές δοκιμάζω πάντως).

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μια χαρά ψήνεται και είναι ωραιότατο!
      Α εμένα μ΄ αρέσει να δοκιμάζω καινούριες συνταγές στα τραπέζια, δικές μου και άλλων. Έχει αδρεναλίνη ;-)

      Delete